Is cybercriminaliteit een op zichzelf staande industrie geworden? We zien in ieder geval een verschuiving van traditionele zwarte markten naar het internet. De snelle evolutie van cyberspace brengt bovendien een heel eigen dynamiek van vraag en aanbod teweeg, er verschijnt namelijk van een nieuw economisch model waarin cybercriminaliteit is veranderd in een verhandelbare dienst of goed.

In ons vorige artikel zagen we al dat schijnhuwelijken misdrijven zijn en dus strafbaar. Maar wie kan er klacht neerleggen? Onder welke voorwaarden? Welke omstandigheden kunnen wijzen op een schijnhuwelijk? En welke wettelijke bepalingen zijn van toepassing?

Wat kan ik doen als een jongere uit mijn omgeving aan het radicaliseren is? Zijn er professionals die me kunnen helpen bij de begeleiding van een gezin waarvan een jongere is vertrokken om in Syrië te gaan vechten? Welke tools kan ik gebruiken in mijn professionele praktijk?

Zijn schijnhuwelijken om een verblijfsvergunning te bemachtigen, strafbaar? Wat zijn concreet de wettelijke bepalingen? Hoe gaan politie en parket in de praktijk te werk in hun strijd tegen huwelijken die enkel worden gesloten om te kunnen immigreren?

Onder de term “schijnhuwelijk” vallen zowel de echte schijnhuwelijken (mariages blanc) als de grijze huwelijken of schijnliefdeshuwelijken (mariages gris). In beide gevallen gaat het om een huwelijk waarbij een van de partners enkel een verblijfsvergunning wil verkrijgen, zonder de intentie om een duurzame relatie aan te gaan. In dit artikel gaan we kort in op dit fenomeen en op de huidige middelen om het tegen te gaan.

Het radicaliseringsproces verloopt in fasen, die bijna onmerkbaar in elkaar overlopen. Ze worden gekenmerkt door de opeenstapeling van bepaalde houdingen, gedragingen en ideeën, die op zichzelf onschuldig kunnen lijken. We moeten dan ook heel voorzichtig zijn bij de analyse van alarmsignalen en opletten dat we niet vervallen in een karikaturale of discriminerende benadering van de feiten.