Als we willen voorkomen dat jongeren zich aansluiten bij een gewelddadige bende, moeten we eerst weten wat een bende voor hen zo aantrekkelijk maakt. Onderzoek wijst uit dat een doeltreffend en goed gestructureerd preventiebeleid onmisbaar is om resultaten te boeken op het terrein. 

Kan de deelname van burgers een rol spelen in de strijd van steden en gemeenten tegen de plaatselijke onveiligheid? Wat zijn de mogelijke doelstellingen en kritische succesfactoren van een dergelijk partnerschap? Door een directe uitwisseling tussen burgers en plaatselijke overheid worden de inwoners rechtstreeks betrokken bij het lokale beleid en krijgt de overheid onmiddellijke feedback vanop het terrein. De burgers helpen zo nieuwe ideeën in de praktijk om te zetten, bestaande projecten bij te sturen en aan te passen aan de reële behoeften. De laatste jaren zien we in België talrijke dergelijke initiatieven ontstaan.

In een vorig artikel lieten we de belangrijkste technieken van situationele preventie de revue passeren en bespraken we kort een studie naar 206 evaluatieonderzoeken in verband met deze aanpak. Uit deze studie van Guérette en Bower (2009) blijkt dat de meest toegepaste techniek van situationele preventie die van een grotere inzet van politie- en veiligheidsmensen is (in 44% van de gevallen, over het geheel van de 206 evaluatieonderzoeken).

Het verlies van libido of het onvermogen om tot een orgasme te komen zijn vormen van seksuele disfuncties. Het blijkt dat ongeveer een derde van de seksuele delinquenten hieraan lijdt tijdens de verkrachting. Tijdens het verhoor moet de speurder, uiteraard met veel empathie voor het slachtoffer, dus zeker proberen te weten te komen of dit het geval was en zo ja, hoe dit zich juist uitte.

Criminologische studies die de situationele preventie van criminaliteit evalueren, bevatten heel wat interessante informatie voor politie- en veiligheidsdiensten. Dit type van preventie bestaat erin de omgeving waarin mogelijk criminele feiten (zullen) worden gepleegd, zodanig aan te passen dat het plegen van dergelijke feiten er wordt afgeschrikt, bemoeilijkt en ontmoedigd. 

Bij een eerste kennismaking lijkt de huisjesmelker vaak erg sympathiek en behulpzaam: hij discrimineert niet, vraagt weinig huur en de administratieve kant van de zaak is beperkt. Achteraf durven de slachtoffers van een huisjesmelker meestal niet meer te klagen over de erbarmelijke staat van het verhuurde goed, omdat ze niets beters kunnen vinden of omdat ze denken dat ze geen recht van spreken hebben (als illegaal, als slachtoffer van mensenhandel of -smokkel …).