Hoe kunnen we het best reageren op agressief gedrag van een kind na een traumatische ervaring? Door op tijd en op de juiste manier hierop te reageren, kunnen we voorkomen dat het gedrag escaleert en uitmondt in geweld.

Bij het naderen van verkeerslichten die op groen staan, hebben we vaak de neiging om te versnellen … Dat is nochtans geen goed idee. We lopen het risico om het kruispunt tegen te hoge snelheid op te rijden en om het oranje vast verkeerslicht voorbij te rijden. En dat is niet alleen een overtreding maar vooral erg gevaarlijk.

We worden steeds vaker geconfronteerd met namaakproducten: verleidelijke aanbiedingen van luxeartikelen, sigaretten, sportartikelen of voeding. Dit brengt verschillende risico’s met zich mee zoals ongevallen, gezondheidsproblemen en strafrechtelijk: inbeslagname en boetes.

Cybercrime wordt meer en meer gemeengoed, maar de opbrengsten ervan – dikwijls geldbedragen – kunnen vaak maar moeilijk worden geïnd als ze van de virtuele wereld moeten worden overgebracht naar de reële en legale wereld. Kan virtueel geld – waarover veel vragen kunnen worden gesteld, zowel over het gebruik als over de wettelijkheid – nieuwe mogelijkheden bieden aan de cybercrimineel?

Dramatische gebeurtenissen die uitgebreid in de media aan bod komen kunnen een grote indruk maken op volwassenen, maar hoe zit dat bij kinderen? In een eerst artikel zagen we al dat kinderen erg van slag kunnen zijn wanneer zij getuige of slachtoffer waren van een (al dan niet reële) akelige of angstaanjagende ervaring, zoals agressie, diefstal met geweld, een ongeval in huis, een verkeersongeval of seksueel misbruik. Nu gaan we dieper in op de mogelijk reacties van kinderen op een dergelijke ervaring.

Een ziekenhuis heeft een degelijk preventieplan opgesteld ... Maar hoe worden de daaruit voorvloeiende maatregelen en beleid nu concreet in de praktijk omgezet? Iets wat vaak wordt vergeten, maar toch een wezenlijke rol kan spelen bij de implementatie van een veiligheidsplan, is de registratie van de verschillende incidenten.